Mekke döneminde inmiştir. 29 âyettir. Sûre, adını birinci âyette geçen “küvviret” fiilinin mastarından almıştır. Tekvîr, dürmek demektir. Sûrede başlıca, kıyamet, vahiy ve peygamberlik konuları ele alınmaktadır.
1.
O güneş dürüldüğünde,
2.
yıldızlar bulandığında,
3.
dağlar yürütüldüğünde,
4.
kıyılmaz mallar bırakıldığında,
5.
vahşi hayvanlar bir araya toplandığında,
6.
denizler ateşlendiğinde,
7.
ruhlar eşleştirildiğinde.
8.
Diri diri gömülen kıza sorulduğunda;
9.
hangi suçtan öldürüldü diye,
10.
defterler açıldığında,
11.
gök yüzü sıyrılıp açıldığında,
12.
cehennem kızıştırıldığında,
13.
cennet yaklaştırıldığında,
14.
bir nefis (herkes) ne hazırladığını anlar.
15.
Şimdi yemin ederim o sinenlere,
16.
o akıp akıp yuvasına girenlere,
17.
yöneldiği zaman o geceye,
18.
nefeslendiği zaman o sabaha ki,
19.
muhakkak o (Kur'an), şerefli bir elçinin getirdiği bir sözdür.
20.
O elçi, pek güçlü, Arş'ın sahibinin katında itibarlıdır.
21.
Orada kendisine itaat edilendir, güvenilendir.
22.
Yoksa sizin arkadaşınız (Muhammed), delirmiş değildir.
23.
Vallahi onu (Cebrail) açık ufukta gördü.
24.
O, gayb hakkında kıskanılır da değildir.
25.
Ve o (Kur'an), kovulmuş şeytanın sözü değildir.
26.
Böyle iken siz nereye gidiyorsunuz?
27.
O, sadece bir öğüttür, alemler için.
28.
Ve içinizden dosdoğru olmayı dileyenler için.
29.
Fakat o alemlerin Rabbi olan Allah dilemeyince siz dileyemezsiniz!
